Το Εκλεκτορικό Κολλέγιο περιλαμβάνει 538 ψήφους, οι οποίες κατανέμονται σε διαφορετικές αναλογίες μεταξύ των πενήντα πολιτειών συν την Περιφέρεια της Κολούμπια. Επομένως, η ισοπαλία μεταξύ δύο προεδρικών υποψηφίων είναι θεωρητικά δυνατή.
Η Χάρις και ο Τραμπ θα μπορούσαν να λάβουν ο καθένας από 269 ψήφους εκλεκτόρων, με αποτέλεσμα το σενάριο της πλήρους ισοπαλίας, με τους δύο υποψηφίους να μην μπορούν να επιτύχουν την πλειοψηφία των ψήφων εκλεκτόρων που απαιτούνται για να γίνουν πρόεδροι.
Παρόμοια αδιέξοδα έχουν σημειωθεί δύο φορές στην ιστορία των ΗΠΑ, το 1800 και το 1824.
Στις εκλογές του 1800, οι Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικάνοι του Τόμας Τζέφερσον νίκησαν τον εν ενεργεία Ομοσπονδιακό πρόεδρο Τζον Άνταμς.
Εκείνη την εποχή, οι υποψήφιοι πρόεδροι είχαν έναν "υποψήφιο σύντροφο" από διαφορετική πολιτεία, παρόμοιο με τους σημερινούς υποψήφιους αντιπροέδρους. Οι εκλέκτορες έπρεπε να δώσουν από δύο ψήφους ο καθένας: ο υποψήφιος με τις περισσότερες ψήφους γινόταν πρόεδρος, ενώ ο υποψήφιος με τις δεύτερες περισσότερες ψήφους γινόταν αντιπρόεδρος.
Ωστόσο, οι Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικάνοι δεν συντονίστηκαν καλά, με αποτέλεσμα ο υποψήφιός τους για πρόεδρος (Τζέφερσον) να λάβει τον ίδιο αριθμό ψήφων με τον υποψήφιό τους για αντιπρόεδρο (Άαρον Μπερ). Η εκλογή κρίθηκε, επομένως, από τη Βουλή των Αντιπροσώπων με τον κανόνα "μία πολιτεία, μία ψήφος", μετά από ένα μακρύ αδιέξοδο που παραλίγο να καταλήξει σε στρατιωτική σύγκρουση, όπως σημείωσε ο Σάνφορντ Λέβινσον, καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τέξας.
Για το λόγο αυτό, εισήχθη η 12η τροπολογία, η οποία ρυθμίζει ακόμη και σήμερα την εκλογή του προέδρου των ΗΠΑ. Διευκρινίζει ότι οι εκλέκτορες "θα αναφέρουν στα ψηφοδέλτιά τους το πρόσωπο που ψήφισαν ως πρόεδρο και σε διαφορετικά ψηφοδέλτια το πρόσωπο που ψήφισαν ως αντιπρόεδρο", ώστε να αποφευχθεί τυχόν ισοπαλία μεταξύ υποψηφίων του ίδιου κόμματος.
Ωστόσο, παραμένει η πιθανότητα κανένας υποψήφιος να μην λάβει την πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των εκλεκτόρων που έχουν διοριστεί - επί του παρόντος, το κρίσιμο αυτό όριο είναι 270.
Αυτό συνέβη πράγματι το 1824, όταν ο Άντριου Τζάκσον έλαβε 99 ψήφους, ο Τζον Κουίνσι Άνταμς 84, ο Γουίλιαμ Κρόφορντ 41 και ο Χένρι Κλέι 37. Όλοι αυτοί οι υποψήφιοι προέρχονταν από το ίδιο Δημοκρατικό-Ρεπουμπλικανικό πολιτικό κόμμα, το οποίο ήταν διασπασμένο σε περιφερειακές παρατάξεις, όπως σημειώνει το CNN.
Η 12η τροπολογία ορίζει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, η Βουλή των Αντιπροσώπων επιλέγει αμέσως τον πρόεδρο με ψηφοφορία από τις τρεις πρώτες επιλογές των εκλεκτόρων. Οι ψηφοφορίες διεξάγονται ανά πολιτεία, με κάθε πολιτεία να έχει μία ψήφο και να απαιτείται απλή πλειοψηφία.
Αυτό σημαίνει ότι το Γουαϊόμινγκ, η μικρότερη πολιτεία των ΗΠΑ με λιγότερους από 600.000 κατοίκους, θα έχει τον ίδιο λόγο στην επιλογή του νέου προέδρου με την Καλιφόρνια, η οποία έχει σχεδόν 40 εκατομμύρια κατοίκους (παρόλο που το Γουαϊόμινγκ διορίζει μόνο τρεις εκλέκτορες και η Καλιφόρνια 54).
Επιπλέον, η επιλογή του νέου προέδρου θα εξαρτηθεί από τη σύνθεση της Βουλής των Αντιπροσώπων, η οποία θα ψηφιστεί παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές.
Πόσο πιθανή είναι η ισοπαλία;
Αν και η ισοπαλία είναι απίθανη, εξακολουθεί να αποτελεί μια πιθανότητα που πρέπει να ληφθεί υπόψη, με διάφορα σενάρια που περιγράφονται από τον ιστότοπο 270toWin.
Ένα σενάριο είναι ο Τραμπ να κερδίσει την Πενσυλβάνια και τη Τζόρτζια, ενώ η Χάρις να εξασφαλίσει νίκες στο Ουισκόνσιν, το Μίσιγκαν, την Αριζόνα, τη Νεβάδα και μία εκλογική ψήφο στη Νεμπράσκα, η οποία μαζί με το Μέιν είναι η μόνη πολιτεία που μοιράζεται την κατανομή των εκλεκτόρων της.
Ένα άλλο σενάριο, ακόμη πιο απίθανο, είναι η Χάρις να κερδίσει όλες τις πολιτείες που κέρδισε ο Μπάιντεν, συν τη Βόρεια Καρολίνα, η οποία σύμφωνα με τις τρέχουσες δημοσκοπήσεις θα μπορούσε να πάει στους Ρεπουμπλικάνους. Αν ο Τραμπ κερδίσει τότε το Μίσιγκαν, την Πενσυλβάνια και το Ουισκόνσιν και κερδίσει επίσης για πρώτη φορά τη Νεβάδα, το αποτέλεσμα θα είναι ισοπαλία 269-269.
Αυτό θα προκαλούσε "εκλογές υπό αίρεση", με τη Βουλή των Αντιπροσώπων να αναλαμβάνει να αποφασίσει για τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών για πρώτη φορά εδώ και δύο αιώνες, απαιτώντας απλή πλειοψηφία 26 πολιτειών για την εκλογή του νέου Αρχιστράτηγου.
Με τη χώρα έντονα διχασμένη, τα νεοορκισθέντα μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου θα αντιμετωπίσουν τεράστια πίεση και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως χρειαστεί να επιλέξουν μεταξύ της υποστήριξης του υποψηφίου του κόμματός τους ή εκείνου που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στην πολιτεία τους (δεν υπάρχει απαίτηση για τις αντιπροσωπείες των πολιτειών να τιμήσουν τον νικητή της ψηφοφορίας της πολιτείας τους).
Η κατάσταση αυτή θα εκτυλισσόταν πιθανότατα στις 6 Ιανουαρίου, αμέσως μετά την απόφαση του Κογκρέσου ότι κανένας υποψήφιος δεν έχει την πλειοψηφία, σύμφωνα με ανάλυση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου.
Ακόμη πιο εκπληκτικά, το σενάριο της ισοψηφίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε συγκατοίκηση μεταξύ ενός Ρεπουμπλικανού προέδρου και ενός Δημοκρατικού αντιπροέδρου ή το αντίστροφο.
Πράγματι, σύμφωνα με τη 12η τροπολογία, σε περίπτωση που δεν υπάρχει πλειοψηφία, ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επιλέγεται από τη Γερουσία μεταξύ των δύο υποψηφίων με τον υψηλότερο αριθμό εκλογικών ψήφων, με κάθε γερουσιαστή να δικαιούται μία ψήφο (η Γερουσία των ΗΠΑ έχει 100 μέλη, με κάθε πολιτεία να εκλέγει δύο).
Τέλος, η Γερουσία μπορεί να επιλέξει αντιπρόεδρο ακόμη και αν η Βουλή των Αντιπροσώπων βρεθεί σε αδιέξοδο στην εκλογή του προέδρου. Έτσι, εάν δεν έχει επιλεγεί πρόεδρος μέχρι την Ημέρα των Εγκαινίων, στις 20 Ιανουαρίου, ο νεοεκλεγείς αντιπρόεδρος θα εκτελούσε χρέη υπηρεσιακού προέδρου. Αυτό είναι ένα σενάριο που κανείς στις ΗΠΑ δεν μπορεί να φανταστεί από σήμερα. Πηγή: euronews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου