Ποιες είναι οι ευθύνες της τηλεόρασης για τη βία - Σωτήρης Τσαφούλιας Σκηνοθέτης

Για το ότι δεν δίνει συνεντεύξεις συχνά μίλησε ο σκηνοθέτης. «Έχω πολύ καιρό να βγω σε εκπομπή, περισσότερο καιρό από την αίσθηση που έχει ο κόσμος. Γιατί βγαίνεις σε μια εκπομπή κι μετά την αναπαραγωγή, και τα σχόλια, κάποια στιγμή έβλεπα τον εαυτό μου πάρα πολύ και με κούρασε αυτό. Αυτή την περίοδο δεν είμαι πολύ καλά, έχω πολύ άγχος λόγω των επαγγελματικών δραστηριοτήτων μου. από την άλλη δεν είμαι καλά με αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία», είπε αρχικά ο Σωτήρης Τσαφούλιας. Στην συνέχεια σχολίασε την συναυλία για τα Τέμπη, και για τα ζητήματα της κοινωνίας. «Την ελπίδα αυτή ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, δεν μπορείς να την «αφήσεις». Ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει κάτι, αλλά το θεωρώ δύσκολο. Όμως δεν μπορούμε να μην ελπίζουμε. Θεωρώ ότι η τηλεόραση έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για ό,τι συμβαίνει στην κοινωνίας και αναφορικά με τους νέους. Δεν μπορείς να διαφημίζεις μπέργκερ και μετά να αναρωτιέσαι γιατί ανεβαίνει η χοληστερίνη. Βλέπουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ την βία σε λούπα. Όταν κάτι το βλέπεις από το πρωί μέχρι το βράδυ εξοικειώνεσαι με αυτό. Υπάρχει ένα κοριτσάκι, η Ευαγγελία Σίσκου, 10 ετών κατέκτησε την 3η θέση στην παγκόσμια Ολυμπιάδα σκακιού σε 110 χώρες. Δεν το είδες πουθενά στην τηλεόραση. Διαπρέπουμε στην Ρομποτική ή σε άλλους τομείς και δεν το βλέπει πουθενά. Πάει ένας και πλακώνεται στις κλωτσιές, και το βλέπεις να παίζει παντού. Και μετά αναρωτιόμαστε για την βία και βγάζουμε ψυχολόγους να μας πουν ότι «φταίνε οι γονείς». Οι γονείς που όλη μέρα δουλεύουν και δεν έχουν χρόνο για τίποτα, ούτε για να ακούσουν την σκέψη τους. βλέπουμε δημοσιογράφους και όχι μόνο, να καταδικάζουν την βία εκτός και αν το έχει κάνει φίλος τους. Βάζουμε φυλακή έναν 17χρονο αλλά όχι ένας υπουργός για 57 θύματα στα Τέμπη», τόνισε. «Πρέπει να θεσπιστούν μέτρα για την προστασία των παιδιών στα social media, έχουμε κάνει όλα τα παιδιά με διάσπαση προσοχής» Και συνέχισε: «Ας ασχολούμαστε με την βάση των προβλημάτων και όχι με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Για ποιο από τα προβλήματα αυτά ευθύνονται τα παιδιά, οι ΛΟΑΤΚΙ και τα παιδιά με τα κόκκινα και ροζ μαλλιά; Αν απαντήσω για το πώς μπορεί να αλλάξει κάτι, θα πω ότι είναι θέμα παιδείας. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο. Είναι η αποποίηση των ευθυνών ότι πχ «εγώ δουλεύω, είναι ευθύνη του σχολείου», το σχολείο έχει να αντιμετωπίσει και άλλα πράγματα. είναι και οι γονείς, οι τιμωρίες που αυξάνονται δεν είναι η λύση του προβλήματος είναι ένα ανάχωμα, για να καθυστερήσει το πρόβλημα μέχρι να βρεθεί μια λύση. Σε ένα βαθμό είναι και το περιεχόμενο των social media που κάποια στιγμή το κράτος να αρχίσει να θεσπίζει κανόνες την προστασία των παιδιών. Έχουμε κάνει όλα τα παιδιά με διάσπαση προσοχής, από την πληροφορία που είναι 10 δευτερόλεπτα, ένα παιδί δεν μπορεί να διαβάσει ένα βιβλίο ή να δει μία ταινία. Δεν μπορούν να συγκεντρωθούν». Τι μπορεί να κάνει η τηλεόραση; Όπως σημείωσε ο Σωτήρης Τσαφούλιας, «Τόσα χρόνια, αντί να προτείνουμε στον κόσμο, τον ταΐζουμε με αυτό που θέλει, και αυτό έχει φέρει την ακροδεξιά να έχει φέρει 20% στην Ευρώπη, εμείς θα συνεχίσουμε να τους δίνουμε αυτό που θέλουν για να πάει η Ακροδεξιά στο 50%; Να μην αλλάξουμε γραμμή;». «Μονίμως ψάχνουμε θέματα για να διχαστούμε» Για την πολιτική, την Αριστερά και την σάτιρα σημείωσε: «Θα κάνουν την ίδια συζήτηση τα δύο κόμματα, θα πάνε σε εκλογές, θα εκλέξουν τους ίδιους αρχηγούς και θα συνεχίσουμε να κάνουμε την ίδια κουβέντα. Και σε αυτό φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης η τηλεόραση. Αν δεν ήταν η τηλεόραση, δεν νομίζω ότι ο Κασσελάκης θα έβγαινε πρόεδρος στον ΣΥΡΙΖΑ. Εξελέγη ως πρόεδρος του κόμματος για λανθασμένους λόγους. Όλα είναι θέμα ενσυναίσθησης, κανείς δεν κάνει «πίσω». Μονίμως ψάχνουμε θέματα για να διχαστούμε». «Δεν μπορώ να έχω γνώμη για το νούμερο του Μάρκου Σεφερλή γιατί δεν έχω δει την παράσταση, και γνωρίζω την δύναμη του μοντάζ, δεν μπορώ να κρίνω αποσπασματικά. Αναφορικά με την σάτιρα, τα πάντα πρέπει να έχουν όρια. Η σάτιρα πρέπει να έχει μια ποιητική, να χτυπά θεσμούς ή τρόπους σκέψης και όχι ανθρώπους. Η σάτιρα «χτυπά» κάτι που είναι ψηλότερα από αυτόν που το σατιρίζει και αν «χτυπά» κάτι χαμηλότερο, είναι κυρίως νοοτροπία. Θεωρώ πιο τραγικό σε μία θεατρική διαδικασία να υπάρχει επιστημονική παρέμβαση από σκηνής, παρά το νούμερο αυτό καθεαυτό. Η σάτιρα καταπιάνεται με παγιωμένα πράγματα και όχι με κάτι που είναι σε διαδικασία παγίωσης. Η σάτιρα δεν είναι ρατσιστική, εφόσον τα δικαιώματα είναι παγιωμένα », συμπλήρωσε. «Την Ματούλα Ζαμάνη δεν την γνωρίζω ως άνθρωπο αλλά ως καλλιτέχνη. Έχει γράψει πολλά τραγούδια, ερμηνεύσει, συνθέσει, ποτέ όμως δεν έπαιξε κάτι γι΄ αυτό το κομμάτι της αισθητικής της. Θεωρώ ότι η αισθητική της είναι η συνεργασίες της με τους καλλιτέχνες και η μουσική της. η αισθητική της Ζαμάνη που βγάζει την μπλούζα και αυτό παίζει από το πρωί μέχρι το βράδυ, είναι η αισθητική αυτών που «παίζουν» τη Ζαμάνη. Όταν ζητάει ο δημοσιογράφος συγγνώμη είναι αποδεκτή, αν ζητήσω εγώ είμαι «κολοτούμπας».», συνέχισε αναφερόμενος στην Ματίνα Ζαμάνη.