«Αυτά που γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν έχουν γίνει ποτέ στην πολιτική ιστορία του τόπου και αμφιβάλλω αν έχουν γίνει πουθενά αλλού», αναγνωρίζει η Ολγα Γεροβασίλη στη συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και φέρνει το παράδειγμα να θέλει κάποιος «να διεκδικήσει εκ νέου την ηγεσία του κόμματος, χωρίς να σέβεται τις βασικές καταστατικές αρχές και τις συλλογικές αποφάσεις του και –το χειρότερο– αντιμετωπίζοντας το ίδιο του το κόμμα ως αντίδικο». Τούτων δοθέντων, «πρέπει πολύ σύντομα να μπει τέλος στην καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. περίοδο Κασσελάκη».
Ενώ στο κεφάλαιο των συνεργασιών, στέλνει το μήνυμα ότι «όποιος ισχυρίζεται ότι η συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων είναι –τάχα– σχέδιο της διαπλοκής, είτε είναι εκτός τόπου και χρόνου είτε ο ίδιος, άθελά του θέλω να πιστεύω, υπηρετεί τις επιδιώξεις των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων της χώρας». Χαρακτηρίζει, τέλος, την υποψηφιότητα του Σωκράτη Φάμελλου, ως μια υποψηφιότητα που «υπηρετεί πρώτα από όλα την επιστροφή στη σοβαρότητα και στην πολιτική συζήτηση»
● Ημέρα της Κεντρικής Επιτροπής, η σημερινή, κυρία αντιπρόεδρε. Θα μπορούσατε να κάνετε λόγο για αρχή του τέλους μιας ταραχώδους διαδρομής που διαρκεί εδώ και ένα χρόνο;
Δεν ξέρω αν θα είναι στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής η «αρχή του τέλους», όπως λέτε κύριε Παπαδημητρίου. Σίγουρα, όμως, πρέπει πολύ σύντομα να μπει τέλος στην καταστροφική για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. περίοδο Κασσελάκη. Θυμίζω ότι προσωπικά έκρουσα πολύ έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου, ήδη από το συνέδριο τον περασμένο Φεβρουάριο, μόνη μου με λίγους ανθρώπους δίπλα μου, διότι είδα από τότε την πορεία συρρίκνωσης και τον κίνδυνο απαξίωσης του κόμματος.
Δυστυχώς η άποψή μου αυτή δεν ήταν τότε πλειοψηφική, όπως είναι σήμερα. Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που δεν πάει άλλο και όσο αυτή η κατάσταση παρατείνεται τόσο θα απογοητεύονται οι αριστεροί, οι προοδευτικοί πολίτες από εμάς και θα μας γυρίζουν την πλάτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρέπει να επανέλθει σύντομα στον δρόμο κατ’ αρχάς της σοβαρότητας και της πολιτικής. Αυτονόητα πράγματα, θα μου πείτε, αλλά πολλές φορές και στη ζωή και στην πολιτική καλείσαι να δίνεις τη μάχη του αυτονόητου, ώστε να μπορέσεις να πετύχεις περισσότερα πράγματα στη συνέχεια.
● Τα γεγονότα που μας έφεραν ώς τη σημερινή συνεδρίαση είναι εν πολλοίς γνωστά. Η αποκάλυψη, από την «Εφημερίδα των Συντακτών», του «Πόθεν Εσχες» του Στέφανου Κασσελάκη, εν συνεχεία, το εξώδικό του κατά της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής. Μπορεί να είναι μέλος ενός κόμματος, πολύ περισσότερο υποψήφιος πρόεδρος –ή και πρόεδρος ενάμιση μήνα μετά– κάποιος που στέλνει εξώδικα και απειλεί τα όργανα με προσφυγή στη Δικαιοσύνη;
Το τελευταίο διάστημα η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, με ευθύνη του τέως προέδρου, αλλά και των ανθρώπων γύρω του. Το επισημαίνω αυτό, γιατί επιχειρείται σε ένα κομμάτι της δημόσιας σφαίρας να περάσει μια αντίληψη ότι –περίπου– είμαστε όλοι το ίδιο και ότι έχουμε όλοι τις ίδιες ευθύνες. Σας θυμίζω ότι είχαμε ζητήσει από τον Στέφανο Κασσελάκη να προκηρύξει εκλογές προέδρου, ώστε να δοθεί από τη βάση δημοκρατική λύση στο αδιέξοδο. Ο ίδιος, όμως, απέρριψε αυτή την πρόταση και μας κάλεσε να καταθέσουμε πρόταση μομφής.
